Eliana Jager studeerde af aan de Illustratie opleiding aan de Willem de Koning academie in Rotterdam, met een beeldend onderzoek; Visual Familiarity, over hoe beeldtaal over generaties wordt doorgegeven. Haar Opa was schilder en zij groeide met zijn werken op. Eliana heeft zijn archief aan artikelen, schilderijen, tekeningen en objecten doorzocht, die naast haar eigen werk gelegd en daar weer nieuw werk uit gemaakt. Haar afstudeerwerk was het onderzoek en het archief in combinatie met haar eigen werken en objecten.

Met deels dezelfde beeldelementen heeft Eliana nu riso-prints gemaakt. Bepaalde kleuren, vormen en stijlen heeft zij zich ondertussen zo eigen gemaakt dat ze er nog steeds mee werkt. In de illustraties die ze nu heeft gemaakt staat de relatie tussen architectuur en natuur centraal. “Wat door mensen is gemaakt en wat natuurlijk zo groeit.” Het zijn lijntekeningen, kleurvlakken en elementen van gebouwen en bomen. Die illustraties zijn nu een behang in de expositieruimte van Extrapool. Als je naar haar website www.elianajager.com gaat, kun je haar werk ook zelf vergelijken met dat van haar opa.

Eliana heeft ook de destillaatposter ontworpen dit jaar. Ze wist nog niet wat iedereen ging doen en heeft het heel simpel gehouden: Het gebouw met tien cirkels er op, die symbool staan voor de invloeden van de tien kunstenaars.

Benjamin Schoones studeerde af aan de Fine Arts opleiding aan het Sint Joost in Breda, met eigenlijk twee werken. Hij had allemaal losse eigen werken die op hun eigen manier met elkaar waren verbonden, maar hij presenteerde het gezamenlijk met een groep. In dit groepsverband organiseerde hij tijdens het afstuderen een ruimtelijke interventie. Dat hield in; het dichtmaken van een doorgang en het openbreken van andere doorgangen, waardoor de route door de expositieruimte zou veranderen. Dat gedaan krijgen was een enorm bureaucratisch project. Daar hebben ze een transcript van gemaakt waarbij alle namen zwartgelakt waren om het anonieme en ondoorzichtige karakter van dat proces aan te tonen.

Benjamin is gefascineerd door hoe constructies in elkaar zitten, hoe objecten tot elkaar verhouden en wat voor spanning dat kan creëren. Hij zoekt naar hoe die spanning fysiek uit te beelden door bijvoorbeeld met een spanband iets opgerold te houden. Benjamin liet zich inspireren door twee wandelingen in een super gecultiveerd natuurgebied, een plek die zich als natuurlijk voordoet, zo lang de boten er maar door kunnen. In dat gebied stonden ook palen met rekken voor nesten van ooievaars. Koud, artificieel voor iets dat leven moet brengen. Dat er in zo’n ‘natuurgebied’ van die palen moeten staan in plaats van dat er gewoon bomen zijn waar een ooievaar in kan nesten speelde mee, bij zijn werk tijdens deze expo. Hij probeert dat geconstrueerde omslachtige dat elkaar met spanning op hun plek houdt na te bootsen met de middelen die hij tot zijn beschikking heeft. En dus; een ruimtelijke interventie. Benjamin stripte een stuk behang en rolde het op. Dat behang is nog steeds te zien. De bedoeling van het werk is niet om te elimineren, maar om iets bloot te leggen. Toevoegen; niet vervangen. Meer van zijn werk is te vinden op www.benjaminschoones.nl

Emir Yilmaz “geboren en getogen in Eden” studeerde af aan de fine art opleiding van ArtEZ (AKI) in Enschede. Hij studeerde af met een hele hoop werken. Afgezien de ver uiteen liggende concepten wist hij ze toch met elkaar te verbinden middels visuele aspecten als kleurgebruik en compositie. Emir speelt graag in op de ruimte zelf. Hij benaderd zijn eigen werk als puzzelstukjes die ergens in de ruimte gepast moeten worden. Hij probeert de beste manier te vinden om het werk met de ruimte mee te laten bewegen.

Te zien bij de expositie is een installatie met ontzettend veel papieren vliegtuigjes. Hij heeft deze al eens eerder gebruikt maar paste het voor deze expositie aan. Door inderdaad naar de ruimte te kijken en daar het concept op aan te passen. Emir was geïnspireerd door vlinders die eitjes gewoonlijk aan de onderkant van (vaak brandnetel) blaadjes leggen. Die behoefte om iets veilig te stellen met iets dat eigenlijk van een heel fragiel materiaal is associeert mooi met de materiaalkeuze van de vliegtuigjes. De vliegtuigjes zitten onder de traptreden geplakt. Vergelijk hoe zijn werk inspeelt op de ruimte met hoe dat bij zijn vorige expo ging op zijn website: www.emirosmanyilmaz.com.

Anouk Vialle komt uit Nederweert in Limburg en heeft gestudeerd in Maastricht aan de Academy of Fine Arts. Zij studeerde af met een reeks foto’s op handgeschept papier. Ze heeft foto’s gemaakt van locaties en van die locaties biologisch materiaal verzameld. Van dat materiaal heeft ze het papier gemaakt waar deze foto’s op gedrukt zijn. Iedere foto heeft dus een papier met een eigen structuur. Anouk is chronisch ziek en is daardoor vaak bang om te weinig tijd te hebben. Op zoek naar een manier om plekken vast te leggen zonder alles alleen maar door een camera te zien bedacht ze om dit grotere proces eromheen te maken om het beter te onthouden. “Je kunt nooit ergens terugkomen. Een plek zal nooit hetzelfde zijn, maar hoe je die vastlegt wel. […] dan heb je in ieder geval die herinnering.”

Voor de Destillaat expositie maakte ze iets heel anders: Zichzelf dwingend om haar perfectionisme los te laten, zocht ze het experiment meer op. Naast de handgeschepte prints hangen cirkelvormige lumen prints op fotopapier. Dat papier zou je eigenlijk in de donkere kamer gebruiken. Omdat het papier in plaats van een paar seconden in de donkere kamer, met zonlicht is (over)belicht komen de ondertonen van het fotopapier sterk naar boven. Variatie ontstond door er planten overheen te leggen, verschillende soorten fotopapier te gebruiken en het met chemicaliën te bewerken. Voor dit werk was Anouk geïnspireerd door het heelal. Van beide werken hangt er een selectie in de expositieruimte van Extrapool. Bekijk voor de uitgebreide serie haar website www.anoukvialle.com.

Wija de Boer is geboren in Drenthe, heeft gestudeerd aan de Fine Arts opleiding aan ArtEZ Arnhem, maar “Arnhem voelt echt als mijn geboortestad.” Ze studeerde af met non-fotografie, maar geloofd ondertussen niet meer in die term. Ze probeerde schoonheid van het medium; fotografie naar boven te brengen in plaats van de representatieve content die normaal gesproken centraal staat. Daarmee haalt ze de functie van fotografie weg. Ze kijkt vooral naar tussenstappen in het proces rond fotografie en gaat met het restafval aan de haal.

Voor de Destillaat tentoonstelling wou ze iets doen met een aantal over datum polaroids die ze in een tweedehands winkel vond. Als een polaroid over datum gaat gaan de chemicaliën “hun eigen ding doen” en ontstaan er mooie kleuren in vormen van druppels, vegen en vlekken. Dat is alleen al eens gedaan. “Niet dat dat erg is.” Wija vroeg zich af hoe ze het zich kon toe-eigenen en begon met oliepastelkrijtjes schetsen te maken van de polaroids. Die schetsen is ze digitaal gaan verknippen, in lagen opdelen en herschikken. Ze heeft het door elkaar lopen van vegen, vlekken en druppels weten na te bootsen. Dit werk heeft ze gerisoprint en opgehangen. Er zitten verder geen grote diepere verhalen of betekenissen achter. Daar was ze na de academie nu een beetje klaar mee. Ze wou de polaroids gewoon haar eigen maken omdat ze zo mooi waren, maar gevonden. Dat is haar, denkt ze, gelukt.

Amber Hyacinth komt uit Hengelo, woont in Zwolle, en verhuist binnenkort naar Arnhem. In Zwolle studeerde ze bij de opleiding Illustratie aan ArtEZ af met haar installatie; Het Stilleven. Ze was al geïnteresseerd in het maken van stillevens toen ze ook met keramiek begon te werken. In een combinatie van objecten op roze sokkels, illustraties, keramiek en een groot wandtapijt werd haar werk een groot 3D spektakel waar je in kon stappen om een kijkje te nemen in haar stilleven.
Amber vindt het heel leuk om vazen te maken. Het is een klassiek beeld in stillevens: Vazen en fruitschalen. Het fijne van Vazen is dat ze ook als canvas kunnen dienen. Ze begon dus zelf keramieken vazen te maken, deze te beschilderen en glazuren. Dat was voor deze expositie te kort dag dus heeft ze illustraties gemaakt van drie vazen die ze nog eens zou willen maken en heeft die voor Destillaat gerisoprint. Dit uiteenlopend en humoristische drieluik, tegen achtergrond van een felgekleurde vacht, laat drie werelden zien waar ze zichzelf allemaal wel ergens in herkent.

De vaas met de neon-roze achtergrond verbeeld een markt op Grenada, waar haar vader vandaan komt. Markten zijn lekker druk vol details en overal wel wat te zien. Dit past goed bij Ambers kijk op illustraties: Het liefst erg vol met veel details waar je in kunt verliezen als bij een zoekplaat. De vaas met de gele achtergrond verbeeld het oer-Nederlandse. Amber is dol op treinen en wou graag nog een vaas over treinen maken. “We hebben hier een klassiek Hollands plaatje: koetje schaapje en een gele ns-trein.” Het lijkt haar vet om iets voor het spoorwegmuseum te doen of het liefst een keer een trein te ontwerpen. De vaas met de blauwe achtergrond gaat over pimp lifestyle: Veel blingbling, dure spullen, kettingen, auto’s. “Lekker dat over de top. Hoe duurder hoe beter.” Bij de thema’s van de vazen hangen ook nog bijpassende geglazuurde tegeltjes. Haar werk is inderdaad een spektakel. Benieuwd naar meer van haar vazen en tegels? Kijk op www.ambermalaika.nl.

Anne Dijkstra is opgegroeid in Friesland en heeft Fine Art gestudeerd aan academie Minerva in Groningen. Ze studeerde af met een collectie tekeningen en publicaties, maar haar afstudeerscriptie was het belangrijkste onderdeel. Dat onderzoek publiceerde ze in een boekje dat Sporen heet. In haar onderzoek ging ze op zoek naar hoe westerse maatschappij naar de wereld kijkt, wat voor invloed tijd en taal op die lineaire benadering hebben. Het resulteerde in een gefragmenteerd boekje waarin een verhaallijn langs het onderzoek liep. Dat boekje is ook bij deze expositie in Extrapool te zien. Anne stelt voornamelijk oudere publicaties ten toon. Zo ook drie collages: Dat waren eerst analoge collages die ze voor deze expositie heeft gerisoprint. Het is een serie over het leven van een slak.

Een slak begint, zo las Anne ooit ergens, al met het bouwen van zijn huisje als hij nog in het ei zit. Dat vond Anne een interessant feitje waar ze meer over wou weten. Zo ontdekte ze dat de strepen die je op het huisje kunt zien de laagjes zijn die de slak er een voor een aan bouwt, als een soort 3d printer. Een slak bouwt altijd verder aan het huisje. Ze kwam erachter dat een slak niet vastzit, maar het huisje vast houdt met een soort grote spier. Als ze oud of ziek zijn kunnen slakken soms hun huisje niet meer vasthouden en glibberen ze er uit. Anne heeft drie levensfases van de slak in collages uitgebeeld maar dan met mensen in plaats van slakken en dus ook als huisjes, wat voor mensen huizen zijn. In de derde collage is de slak dood en ligt er een mens horizontaal naast zijn huis. Meer slakkenfeitjes weten? Check www.verdwaalster.nl, haar website.

Natalija Gucheva komt uit Macedonië, heeft vier jaar in Utrecht Fine Arts gestudeerd aan de HKU en is nu naar België verhuisd waar ze bezig is met een Fine Arts master in Gent. Haar afstudeerwerk, Transcendental Sympathy, was een installatie met een performance die inzicht probeerde te geven in de gelaagdheid van spiritualiteit; hoe we het moderne “the contemporary” interpreteren of hoe we door sommige hele dagelijkse rituelen onze connectie met het goddelijke, de natuur en de gemeenschappen om ons heen heruitvinden.

Voor de expositie in Extrapool gaat ze opzoek naar hoe de eigenschappen van eten geïmplementeerd kunnen worden voor meer dan alleen het consumeren voor energie. Ze nodigt haar publiek uit om rond een tafel te komen zitten en via het format van recepten, een opsomming van emoties, gevoelens en persoonlijke verhalen te maken. Het werk heet; Boiling point: soft walls and open hearts. Het draait om de Juxtapositie tussen openheid en het culinaire. Natalija vindt het interessant om persoonlijke grenzen op te heffen en net een stap dichter naar op elkaar te zitten om elkaar uiteindelijk beter te begrijpen.

Ze vindt het belangrijk in haar werk om niet alleen zichzelf als maker te presenteren, maar ook het publiek een rol te geven in haar werk. Door interactieve performance hoopt ze het publiek ook beter te kunnen bereiken en niet alleen op haar te laten letten. Er zijn ook ceramieken werken en er liggen kaarsen en salie voor spirituele rituelen, maar uiteindelijk is ook dat allemaal om het concept te ondersteunen en het publiek een moment te geven waarin ze volledig geconcentreerd kunnen zijn. Neem vooral ook zelf een kijkje op haar website www.natalijagucheva.com.

Justin Croes woont in Eindhoven, maar is geboren en getogen op Aruba. Hij heeft eerst op het St. Lucas gestudeerd in Boxtel en is daarna naar de fine art opleiding op het st. Joost in den Bosch gegaan. Daar studeerde hij af met Rucu, een onderzoek naar culturele identiteit. Mensen van Caribische eilanden hebben uiteenlopende wortels; Europees, Afrikaans, Zuid-Amerikaans, Inheems. Met een enorm onderzoek heeft hij geprobeerd een safe-space voor mensen uit Caribisch Nederland te maken door een deel van die identiteitscrisis weg te halen. Hijzelf voelt zich het meest verbonden met inheems Aruba. Hij ging opzoek naar pre-koloniale materialen en kwam bij de Orleaan boom en zijn Orleaanzaad: ook wel rucu genoemd. Rucu is een kleurstof, voedingsmiddel en medicijn. Justin maakte van rucu; poeder, olie, verf, nagellak, kleding, eten, parfum en zelfs gebaseerd op zijn onderzoek, een muziekinstrument. Rucu betekend rood in oude Amazonische talen, het werd ook gebruikt voor medicijnen en rituelen door onder andere Azteken. Hij heeft heel intens onderzoek gedaan naar het materiaal en is nog steeds veel bezig met rucu.

Naar Nijmegen had hij een boek over de archeologie van Aruba meegenomen. Justin heeft, geïnspireerd op die archeologie, bijna dertig uur gestoken in een illustratie die zichzelf naadloos kan herhalen als patroon of behang. Hij had nog nooit met een riso-printer gewerkt en heeft daar tijdens Destillaat mee geëxperimenteerd. Hij heeft een muur behangen met dit patroon, maar verkoopt ook dezelfde print, in vijftig unieke kleuren. Kijk voor al zijn werken op www.justinreinircroes.com.