Hidden Editions: de kunstenaars
13-04-21
door Astrid Florentinus
Hidden Editions is een recent gestart project waarbinnen een gezamenlijk riso publicatie tot stand komt door vijf afzonderlijke werkperiodes van vijf verschillende regionale kunstenaars. De kunstenaars zijn uitgenodigd om kennis te komen maken in een korte werkperiode van 3 dagen, om te experimenteren en onderzoek te doen met de Riso- en stencildruktechniek. Deze korte werkperiode maakt ruimte voor zelf drukken, het leren en onderzoeken van de druktechniek onder begeleiding van Knust. In overleg met de kunstenaar wordt een selectie gemaakt uit de prints én misprints, die zij hebben gemaakt om verder in oplage te drukken. De onderzoeksresultaten van alle kunstenaars worden bij elkaar gebracht tot één uitgave met onverwachte combinaties, het Hidden Editions boek. De totstandkoming en presentatie van het Hidden Editions boek wordt gepresenteerd in het Extrapool Weekend van juni. Meer informatie daarover volgt spoedig!

Simone Albers (Nijmegen) is gefascineerd door al wat bestaat en hoe dit zich manifesteert in wetten, systemen en structuren. Met behulp van natuurwetenschappelijke en filosofische benaderingen probeert ze grip te krijgen op de complexe mechanismen in de natuur. Een steeds terugkerende vraag die zij stelt is; zijn we ooit in staat de ware essentie van de natuur te benaderen? Voor deze werkperiode wil ze haar ‘spacey’ beeldtaal die aanspraak doet op ons collectief geheugen en reflecteert op het universum omzetten naar stencildruk en experimenteren met de verschillende druklagen.

simone albers Motion and Force 4 riso knust extrapool hidden editions

 

Jesse van den Berg (Nijmegen) studeerde afgelopen zomer af aan de master in Fine Arts & Design (AKV St. Joost) met diens project ‘Reconstructing Queer Intimacy’ waar die vooral werkte met het medium analoge fotografie. In diens werk richt Jesse zich op het menselijk lichaam van dichtbij met een focus op een grote diversiteit aan lichaamstypes en gender identiteiten. 

Voor Jesse’s werkperiode bij Knust/Extrapool wil die onderzoeken hoe verschillende lichaam details en uitsnedes over elkaar heen worden gedrukt. Wat communiceren deze beelden dan?  En in hoeverre worden deze beelden nog als intiem gezien?


 

Sjoerd Tegelaers (Nijmegen) studeerde in 2014 af aan de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten in Enschede, Fine Art (schilderkunst). Na zijn postgraduate studie in printmaking aan de Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design in Wroclaw (Polen), keerde hij terug naar Nijmegen om zijn eigen atelier te beginnen. Hij specialiseerde zich in twee diepdruktechnieken; mezzotint en photopolymer etching. In zijn serie ‘Small Crimes’ werpt hij een kritische blik op de moraliteit en het gedrag in onze samenleving. De beelden die hieruit voort zijn gekomen schetsen herkenbare situaties. Sommige werken uit de serie zijn full color (CMYK) gedrukt in mezzotint. Sjoerd wil voor zijn werkperiode onderzoeken hoe hij deze serie kan voortzetten in stencildruk.

 

Yvon Ariese (Arnhem) richt zich in haar werk op installaties en fotografie in verschillende druktechnieken. Haar thematiek speelt in op vergankelijkheid en werken op microniveau. Haar meest recente werken vormen samen een nieuwe serie, ‘Dust Cloud’, een reeks uitvergrote beelden van stofdeeltjes. 

Yvon is nieuwsgierig naar de uitvergrote drukpatronen van een Riso druk samen met het stof en de kleine deeltjes uit haar werk. Zo wil ze de eigenschappen van de stencil druktechniek letterlijk en figuurlijk uitvergroten. Kunnen deze elementen nog op gelijke schaal blijven? En wat blijft er nog over?

 

Leon Dekker (Warm, gemeente Etten) is in zijn werk op zoek naar een catharsis; de reinigende werking van kunsten. 

Voor zijn werk laat Dekker zich inspireren door logo’s en belettering van consumptiegoederen en verpakkingen zoals fruitkisten en dozen, etiketten aardappel en veevoerzakken. Hij hergebruikt zijn eigen beeldtaal, verandert het en geeft het een andere betekenis. De vertrouwde en voorspelbare beelden krijgen een afwijkend verhaal, ze werken ontregelend. Dekker verbreekt de link met het origineel om uiteindelijk een autonoom beeld te behouden. De woorden ‘Absolu Perdu’ komen regelmatig terug in zijn onderzoek.

In zijn werkperiode wil hij op de Riso machine experimenteren met tekst en kleur, kleurvariaties en kleurmogelijkheden onderzoeken die zijn ontwerp mogelijk verder fragmenteren.