My Neck of the Woods is onderdeel van het Extrapool Weekend van mei samen met Iets Met Dieren en Nachtploeg.
Dit Extrapool Weekend zal geheel online plaatsvinden. Klik hier voor de online locatie.

Voor het programma My Neck of the Woods nodigen we creatievelingen met een hybride kunstpraktijk uit om interventies te maken aan de hand van tekeningen voor kostuums, sets en animaties. In de speelse energie die ontstaat vragen we hen om de tweedimensionaliteit van drukwerk te combineren met de driedimensionale ruimte.

Voor de eerste editie bevragen we onze ervaring van ruimte. Is ons lichaam van zichzelf een ecosysteem, een manier om ruimte te meten? We vroegen Dasha Tsapenko om met deze vragen te spelen.

Over de kunstenaar
Dasha Tsapenko is een Rotterdamse crossdisciplinaire ontwerper, afkomstig uit Oekraïne. Ze studeerde architectuur aan de Nationale Academie van Beeldende Kunst en Architectuur in Oekraïne en Social Design aan de Design Academy Eindhoven.

Tsapenko verkent architectuur als een platform voor dagelijke routines en onderzoekt de relatie tussen het menselijk lichaam en de ontworpen ruimtes die het bezet. Aan de hand van alternatieve productieprocessen herontwerpt Tsapenko alledaagse lichamelijke handelingen door ruimtelijke installaties, performances en kledingstukken te creëren die werken als rekwisiet of als communicatiemiddel. In haar zoektocht naar alternatieven haalt ze inspiratie uit natuurlijke cyclussen en symbiotische relaties, waarbij ze leent uit andere disciplines zoals de agricultuur, mycologie en microbiologie. Haar werk heeft tot doel om de grenzen tussen architectuur, hedendaagse kunst, design en sociologie uit te dagen en het belang van bewust belichaamde ruimtelijke handelingen te onderstrepen, in een tijd waar technologie domineert.

In 2020 ontving ze de Bio Art and Design Award samen met Prof. Han Wosten. Momenteel werkt ze in het microbiologisch lab van de Universiteit Utrecht, waar ze onderzoekt doet naar symbiotische relaties tussen fungi en eetbare gewassen, met als doel circulaire kleding te maken die zelf weer voedsel produceert.

“Als een individu die tijdelijk in een menselijk lichaam huist, ben ik constant mijn eigen potentie aan het verkennen, met als doel te begrijpen wie en waarom ik ben. Mijn verkenningsproces is erg fysiek – het gebeurt door en met mijn eigen lichaam. Ik zie mijn lichaam als een altijd veranderend studie-object, een ‘playground’ om te testen, en een gereedschap om te meten – zij het de lengte van een boom vergeleken met mijn hoogte of de straal van een champignonsteeltje in verhouding tot mijn neusgaten.