Extrapool (Nijmegen)

Jesse Brinkerhof, Victor Crepsley , Finn Öhlund
Extrapool opereert op het snijvlak tussen beeldende kunst en performance. Voor deze editie van de Supermarket Art Fair zou Extrapool als het ware zijn hele hebben en houden verhuizen naar Stockholm, om daar op locatie de tegelijk levendige en huiselijke presentatieruimte uit Nijmegen na te bootsen; inclusief verplaatsbaar en modulair meubilair, constant transformerend behang en tijdelijke muurtekeningen die een in-situ archief vormen van de happenings, evenementen, (sound)performances, exposities, installaties, etc.

In 2020 presenteert Extrapool een programma ‘De Naakte Waarheid’ over culturen en ambachten in speculatieve samenlevingen (bijvoorbeeld: onderzoek naar muziekpraktijken van de Kesh-bevolking in de romans van Ursula Le Guin). Het onderwerp volkskunst is een aandachtspunt waar Extrapool zich mee verbonden voelt. De artiesten waarmee we samenwerken voor Supermarket werken ook in deze context; Jesse Brinkerhof, Victor Crepsley en Finn Öhlund. De presentatie zou Extrapool tonen zoals het is: een gelaagd orgaan met printwerkplaats, presentatieruimte en live uitvoeringen.

Jesse Brinkerhof
Jesse zou een workshop-uitvoering hebben geleid vergelijkbaar met zijn eerdere werk. In zijn stuk genaamd “Magical Meme” onderzoekt hij de memetische evolutie van de westerse populaire cultuur.

Victor Crepsley
Als recent afgestudeerde kustenaar van de Utrechtste Hogenschool voor de Kunsten (HKU), combineert Victor visuele collagetechnieken met live verhalende voorstellingen. Met gevonden materiaal uit Stockholm zou hij de tentoonstellingsruimte in een associatieve slaapkamer transformeren.

Finn Öhlund
Finn is een beeldend kunstenaar die in 2014/2015/2016 verschillende residenties deed in de drukwerkplaats van Extrapool. Hij werkte als kunstenaar en vrijwilliger in Extrapool terwijl hij in de stad Nijmegen woonde. Hij heeft een geheel eigen beeldtaal ontwikkeld die folkpatronen en psychedelische beelden combineert. In januari 2020 keerde Finn terug naar Nederland en is opnieuw nauw gaan samenwerken met Extrapool. Bij SAF zou hij de performanceruimte vormgeven als “riso-grot” en daarmee het decor scheppen voor de bovengenoemde workshops. Dit zou ook een dak bovenop de presentatieruimte omvatten, met risodrukwerk, hout, tape en touw.

Het werk van deze kunstenaars zal in juni in Extrapool worden gepresenteerd voor de eerste editie van “De Naakte Waarheid”… Als het leven het toelaat…

(English)

Extrapool will present artists who work on the border between visual arts and performance. The exhibition space is treated as a set in which performances and workshops revolve around folk art, memes and speculative narratives within society. Stories that set out to push us out of place and time and into new fictions.
For the Supermarket we would like to move our intimate presentation space, which is vividly marked by its removable furniture in the form of ‘building objects’ and permanent changing wallpaper and temporary wall drawings that form a carrier for live happenings, mix events; (sound)performances, exhibitions, installations, becoming one whole, in homelike surroundings. This coherent whole of elements will be ‘moved’ to the space of Supermarket and put as a live programme that changes from the beginning till the end of the Supermarket’s lifetime.
In 2020 Extrapool presents a programme, “De Naakte Waarheid” concerning the cultures and crafts of speculative societies (for example: researching musical practices of the Kesh people in Ursula Le Guin’s novels). The topic of folk arts is a focus point Extrapool feels related to. The artists we work with for the Supermarket already work in this context, and are now preparing their work to be shown in the first edition of “De Naakte Waarheid” at Extrapool this June. When life permits…

During the presentation period Extrapool likes to present itself as layered as it actually is. We want to present a mix of our best skills: those of our stencil workshops, combination of presentation of live events. We will be represented by the following artists:

Jesse Brinkerhof
Jesse would have led a workshop-performance similar to his previous work. In his piece called Magical Meme he explores the “memetic” evolution of western popular culture.

Victor Crepsley (to be confirmed)
As a fresh graduate from Utrecht art school HKU Victor combines visual collage techniques with live narrative performance. He transforms the exhibition space into a bedroom of associative meaning through found material from Stockholm.

Finn Öhlund
Finn is a visual artist who has been a resident at the Extrapool print shop at various times between 2014 and 2016. He worked as an artist and volunteer in Extrapool while living in the city of Nijmegen. He has developed a distinct visual language, combining folk patterns and psychedelic imagery. In January 2020 Finn returned to The Netherlands and has again started working closely with Extrapool. At SAF he would have set the space in which the performances would take place. Shaping a “riso-cave” and thus setting the scene for the workshops mentioned above. This will involve riso printed matter, wood, tape and rope to construct a roof on top of the presentation space.

SIGN (Groningen)

Koos Buster Stroucken
SIGN presenteert een installatie met deels nieuw keramisch werk van Koos Buster Stroucken. Zijn installatie houdt in het midden tussen een woon-werkplek gepresenteerd in een soort museum setting. Het kenmerkt zich door vervreemdende, triviale dagelijkse gebruiksvoorwerpen maar ook met merkwaardige zelfportretten en sierborden van jachttrofeeën in Delfts Blauw. Alles in klei en keramiek wat het vervreemdend nutteloos maakt, maar ook een artistieke kwaliteit en vakmanschap in zich heeft. De keramiek gebruikt hij op een onconventionele manier met een licht commentaar op maatschappelijke dagelijkse issues. Hij combineert schelmse humor met een bijzonder vakmanschap. In zijn uitbundige zinnelijke wereld kan alles kunst worden.

Volg de kunstenaar op Instagram: https://www.instagram.com/koosbuster/

Het Finse initiatief Videokaffe zou op de beurs bovendien een “projectiebrug” maken tussen de locaties Groningen (NL), Turku (FI) en Chicago (US). In SIGN zijn vier kunstenaars aan het werk voor het project “Stream of Trials”, een samenwerking met o.a. de leden van Videokaffe.

Meer over SIGN en Koost Buster Stroucken hier: https://sign2.nl/events/supermarket-art-fair-2020-koos-buster-stroucken/

(English)

SIGN ordered Koos Buster Stroucken to make a new installation of his work for Supermarket Art Fair 2020. Concerning the theme Fabricated; it is literally newly fabricated. We like his search for something trivial that could also be at the same time of high artistic value. His work is related on a personal level to his own life and at the same time it is socially engaged with a sense of humour.

Koos Buster Stroucken: “My work portrays the search for a certain “doltish perfection” or something trivial that could also be celebrated. When I have an idea, I start sketching. Those sketches are a first step into the process, but I also like to see them as potentially finished works, fully established within the sketch phase. The innocence and messiness of a quick sketch has elements I like to see returned in a final piece of work”.

Ceramics are often associated with preciousness, certain wealth, luxury, tradition, being an antique, vulnerability. Koos Buster refers to the traditional Dutch ceramic, ‘Delfts Blue’ (which represents the rich Dutch history and the Golden Age which is now part of a growing discussion regarding the colonial behaviour of the Dutch).

By using ceramics in this way, his work shows a friction: a combination of celebration, frustrations and anger. Like a comment on all kinds of issues of modern society, depending on personal (dis)likes.

Follow the artist on Instagram: https://www.instagram.com/koosbuster/
More information about SIGN and the artist here: https://sign2.nl/events/supermarket-art-fair-2020-koos-buster-stroucken/

Nieuwe Vide (Haarlem)

Verena Hahn
Luister naar de podcast van Nieuwe Vide, waar curator en directeur Liesbeth Visee in gesprek gaat met kunstenaar Verena Hahn over haar werk voor de Supermarket Art Fair: aflevering 2 van Nieuwe Vide Radio – voertaal: Engels.
We’ll Have Time For That Later van Verena Hahn is een artistieke documentaire die zich richt op het leven en de ervaringen van preppers. Zogenoemde preppers bereiden zich voor op een leven dat onafhankelijk is van externe partijen, zoals elektriciteit, politie of voedselvoorzieningen. In de basis anticipeert prepping op een grootschalige crisis waarvoor dusdanig moet worden voorbereid. In het werk van Hahn wordt prepping niet neergezet als een hobby, maar als een specifiek verschijnsel van de tijd waarin we leven. De film onderzoekt de relatie tussen de verhalen die geconstrueerd worden door preppers en de werkelijke situaties in onze wereld die hun wereldbeeld beïnvloeden. De film reflecteert op subtiele maar kritische wijze op de rol van de filmmaker en de ingewikkelde vraagstukken die het in beeld brengen van bepaalde ideologieën met zich meebrengt.

Listen to Nieuwe Vide’s podcast, where curator and director of Nieuwe Vide, Liesbeth Visee, talks with Verena Hahn about her work for Supermarket Art Fair: https://soundcloud.com/user-489960407/nv-radio-aflvevering-2 – English language.

(English)

“We’ll Have Time For That Later” by Verena Hahn is an artistic documentary that explores the world experience and agency of preppers. Prepping is a practice in which so-called preppers prepare to live a life that is non-dependant on external parties, such as electricity suppliers, the police, food suppliers or a community. Core to the ethos of prepping is the anticipation of a crisis that needs a long-term preparation. In Hahn’s work, prepping is not understood as a mere hobby, but as a specific agency of the time we live in. The film traces the connection between the storytelling in prepping and real contemporary conditions that influence and determine these world descriptions. The film reflects in a subtle but critical manner on the role of the filmmaker and the complexity of documenting certain ideologies.

WORM (Rotterdam)

Natalia Papaeva
De Supermarket Art Fair is de volgende stap in de langdurige samenwerking tussen Natalia Papaeva en WORM Rotterdam. Het zou voor WORM de eerste keer zijn dat een artiest wordt vertegenwoordigd op een buitenlandse kunstbeurs. Het artist-run karakter van de beurs en de samenkomst van vele alternatieve internationale non profit kunstinitiatieven past bij de ambitie van WORM om een (inter)nationaal performance circuit uit te werken met gelijkgestemde partners. In de zomer van 2019 was zij onze resident voor haar multi-video installatie “Who Am I Becoming”, een samenwerking met de Japanse kunstenaar Yasunori Kawamatsu en lokale ‘Nieuwe Nederlanders’ die via een open call werden geworven (mede ondersteund door CBK Rotterdam). Tijdens het project zagen we hoe Natalia, die eerder vooral zichzelf als onderwerp voor haar videoperformances nam, zich hier ontwikkelde als regisseur en artistiek leider van het project, zich omringend met een productieteam. De samenwerking en de uitzonderlijke presentatie leidde ertoe dat we besloten samen de kunstmarkt verder te ontdekken, al doende te werken aan een verdere professionalisering van haar praktijk en uitbreiding naar een internationaal netwerk, en tegelijkertijd ruimte te blijven bieden in WORM om te experimenteren met nieuw materiaal.

Tijdens een residentie in Japan in de winter van 2019 werkte Natalia aan nieuwe performances, gericht op live uitvoering voor een publiek in plaats van voor een camera. Deze nieuwe benadering van performance in haar werk wordt verder uitgewerkt in onze UBIK-black box, met tussentijdse publieke tests, zoals o.a. bij The Performance Show.

Op de vraag hoe Natalia Papaeva zelf het uitstel van de beurs ervaart, reageerde zij met deze persoonlijke tekst:

“I was in Japan when I sent my application to the Supermarket Art Fair. I was doing my residency in the Toyamachi studio in Kanazawa, a big studio where a mix of international and Japanese artists work. I had my studio on the second floor but I was mostly alone. The studio staff had an interesting way of communicating with me. They would never knock on a door but leave notes in the mornings. Once I opened a door and found a package of apples and a note.

I never knew if somebody was in the building or not. I soon realized that, for the others in the building, it was also difficult to know if I was in my room. Only by hearing electrical sounds made by kettles, music or the vacuum cleaner would others know I was inside. It was interesting for me and I made a performance based on these domestic sounds, mixed with some emotions related to my trip.

When I came back to the Netherlands, I developed my performance further with the help of Charlien Adriaenssens and WORM. I was very stressed: I was changing ideas and killing them, though without any doubts or regrets. I wanted to have something perfect and polished. I was so absorbed by the ideas, that I rehearsed every free second I had. Even when not in the studio I would rehearse in a kitchen or in the hallways at work.

One of the elements of the performance was water and washing hair. I spent eight hours washing my hair. In the end I had what felt like dry hay on my head. I killed that idea too, because it didn’t really work in big spaces with a lot of people.

I made 105 recordings: I had to have a final rehearsal on the 25th of March, four weeks before the Art Fair. I was almost there and my performance was a mix of languages, domestic rituals and family connections; but it did not happen. After all my rehearsals, talks, emails and videos, nothing happened.

I wonder why I did not go on, despite everything I’d been through? I could also just finish the performance at home. But somehow with the vanished deadline, the stress and urge to finish everything disappeared. I even thought I could make a new performance, but why? Does it mean that everything I was doing was worthless because of COVID 19? I don’t know, but maybe I was also secretly happy that I could stand still for a moment.”

(English)

With this personal note (read above picture), artist Natalia Papaeva expresses how she experienced the news that the Supermarket Art Fair was postponed. Representing Natalia Papaeva at the international fair would have been the next step in our long term collaboration. Natalia had been our Summer Resident in 2019. And her residency resulted in the extraordinary multi-video-installation “Who Am I Becoming?”. After this WORM and Natalia agreed to explore the art market together, helping her professionalise through building up a wider network and giving her space to experiment with new artworks.

WORM has a special interest in the Supermarket Art Fair because of its artist-run roots, and the possibility to strengthen our international non profit relationships, in order to fulfill our ambition to form a strong network of (inter)national alternative performance spaces.

During a residency in Japan in the winter of 2019, Natalia started working on new performances, ones to be performed live in front of an audience rather than on video. This new approach is being developed in our “black hole”/ performance space, UBIK. It involves live tryouts and intervals, such as during The Performance Show (Rotterdam Art Week). We’re looking forward to the continuation of our collaboration, we wait with patience for the new Art Fair dates…and rest…to kick ass in the near future…

Meer informatie over de kunstbeurs kan je hier vinden: https://supermarketartfair.com

Eerder dit jaar werkten we samen voor de Not For Profit Art Party tijdens Art Rotterdam, bekijk hier het verslag: https://worm.org/projects/non-for-profit-art-party-2020/ 

More about the art fair, here: https://supermarketartfair.com

Earlier this year we also collaborated on the Not For Profit Art Party, find out more about it here: https://worm.org/projects/non-for-profit-art-party-2020/