[embedyt] https://www.youtube.com/embed?listType=playlist&list=PLByCB0LuZQls_FqsYU2I0Ca49fpT9uutB[/embedyt]

For the original interview in English click here.

Hoe was het voor jullie om deze online residency te doen bij Extrapool?

Lola: Het was een hele goede ervaring. Het was voor het eerst dat ik samen met Can een project heb ontwikkeld en gerealiseerd. Daarnaast was het mijn eerste online residency. Ik heb eerder Instagram takeovers gedaan, maar deze residency bracht een andere benaderingswijze met zich mee in hoe je het platform kan gebruiken, meer als een tentoonstellingsruimte.

Extrapool gaf ons veel vrijheid om in ons project het experiment aan te gaan en hun input tijdens onze online meetings was prettig om ons plan concreter te maken. De tijdsduur van een week was aan de ene kant perfect voor zo’n eerste samenwerking, maar aan de andere kant ook erg kort. We waren enthousiast over ons idee en wilden het niet te veel inperken, dus werkten we tot laat in de nacht door, en de laatste dag van de residency hebben we zelfs de hele nacht doorgewerkt! Toch was het het allemaal waard: we hadden veel plezier bij het samenwerken en ik denk dat we ook allebei goed werken met een beperkt tijdskader.

Can: Ik heb er enorm van genoten! Het was comfortabel om in ons eigen huis/atelier te zijn en daardoor verliep het proces soepel, hoewel het ook betekende dat er geen uit-knop was. Sommige dagen werkten we meer dan 17-18 uur per dag aan het project. Voor mij was het een erg waardevolle ervaring, het was elk uur slaap dat ik miste waard! Het was ook het eerste project dat we samen als koppel hebben gedaan en ik denk dat we allebei graag vaker willen samenwerken. Ik ben Extrapool erg dankbaar dat ze ons deze fantastische mogelijkheid hebben gegeven om samen te werken.

Kun je vertellen wat jullie hebben gemaakt en gedaan in jullie project gedurende de online residency week?

Lola: Door veel thuis te zijn, dachten we na over andere soorten woonruimtes en hoe we ons daarmee verhouden. We stelden ons ruimtes voor die ons volledig omringen en waar geen daglicht binnenkomt, afgesloten van de buitenwereld, zoals holen, grotten en bunkers. Deze ruimtes hebben we op een abstracte manier opgebouwd uit materialen die we in huis vonden: textiel uit mijn eerdere projecten, lampen, handgemaakte keramiek, stukken afval, enz. Vervolgens creëerden we een choreografie voor de handelingen en camerabewegingen. Voor de eerste video waren dit nogal wat acties en specifieke timings die moeilijk uit te voeren waren met alleen ons tweeën. Het kostte ons meer dan een dag om de juiste opname te maken. Na die eerste video moesten we de choreografieën dus wat eenvoudiger maken.

Het project bestaat uiteindelijk uit zeven video’s en twee afbeeldingen die samen een raster vormen van negen posts op Instagram. De kijker reist door verschillende ruimtes, die we Habitats hebben genoemd. In de Habitats wonen verschillende personages, daarvoor hebben we kostuums gemaakt waarin ik performances deed voor een green screen. Later hebben we de opnames van de ruimtes en personages samengevoegd en er soundscapes bijgemaakt. Het zijn voornamelijk geluiden die we in en buiten het huis hebben verzameld, maar ook stemopnames en enkele muziekinstrumenten, zoals een kalimba en een mondharmonica. Voor de overgangen tussen de habitats wilden we video’s maken die er net anders uitzien. Hiervoor duwden we de camera door de speeltunnel van onze kat die we hadden opgevuld met obstakels, zoals stokken, textiel en plastic afval.

Can: Het project was een experiment in samenwerking en tijdsmanagement. Ons oorspronkelijke idee was bedacht zonder echt rekening te houden met de tijdsbeperking, maar nadat we hadden vernomen dat de residency slechts een week duurde, besloten we er toch mee door te gaan. We waren het erover eens dat het werk in ieder geval architectonische en performatieve elementen zou bevatten, maar de esthetiek van ons idee veranderde voortdurend op basis van wat we in huis hadden aan apparatuur en middelen. We kozen ervoor om geen nieuwe bouwmaterialen te maken, maar gebruikten de oude werken van Lola, naast voorwerpen en materialen die we al in huis hadden. Veel van onze tijd hebben we besteed aan het uitzoeken van technische aspecten waar we nog niet helemaal mee bekend waren, zoals bewerking, chroma keying en het renderen van codecs.

We besloten ons werk voor Instagram te maken en wilden de raster structuur van het platform op een leuke manier gebruiken om onze ideeën te presenteren. Maar het bleek dat Instagram eigenlijk niet ideaal was voor het presenteren van video’s en we kwamen onvoorziene obstakels tegen: videobestanden worden gecomprimeerd op Instagram en IGTV (Instagram TV) is geïntegreerd in Instagram video posts op een niet uitnodigende manier.

Het totaalwerk is als het ware een reis door onbekende habitats, een korte blik in alternatieve woonruimtes, waarin regels en verhoudingen die we kennen uit onze eigen leefomgeving zijn kromgetrokken en hervormd, maar ook parallel en op de een of andere manier toch vertrouwd. Het eindproduct is ontstaan uit de samenkomst van onze ideeën en de realiteit van onze middelen. Hoewel we ons idee in eerste instantie zoveel mogelijk hadden gepland, werden de werken uiteindelijk juist geïmproviseerd, waarbij het maakproces bijna zonder pauzes doorging. Het leek een beetje op een week-lange intensieve fietstocht waarbij we een kronkelende bergweg naar beneden reden zonder remmen! Opwindend en vermoeiend!

Hoe beïnvloedt de thuisomgeving/quarantaine-omgeving jullie creatieve proces en werkproces?

Can: De thuisomgeving heeft veel voordelen, naar mijn mening meer voordelen dan nadelen. Het is een fijne bonus dat je je geen zorgen hoeft te maken om uit een ruimte getrapt te worden wanneer dingen langer duren dan gepland (wat vaker wel dan niet gebeurt). Maar het kan ook betekenen dat je altijd aan het werk bent zonder even te ontsnappen of ontspannen,
en ik kan me voorstellen dat dit problematisch kan zijn wanneer een werkperiode langer duurt dan een week. We hebben ook ontdekt dat we goed kunnen samenwerken, wat we al wel een beetje wisten, maar we hadden nog nooit eerder op deze manier samengewerkt, dus al met al was het een zeer positieve ervaring.

Lola: Omdat we allebei meestal vanuit huis werken, veranderde er eigenlijk niet zoveel. Maar sommige van mijn projecten werden geannuleerd of uitgesteld vanwege de lockdown, wat in het begin voor onzekerheid en stress zorgde. Nu voel ik steeds meer dat de huidige situatie ons de mogelijkheid geeft om echt tot onszelf te komen zonder zoveel afleiding.

Hoe ervaren jullie de online omgeving als plek om je werk en kunst te laten zien? Is dit een geschikte plek?

Lola: Er is niet één antwoord op deze vraag. Aan de ene kant denk ik dat de online omgeving een goed platform is om je werk zichtbaarder te maken en andere kunstenaars en makers te ontmoeten die vanuit een vergelijkbaar gedachtegoed werken en die je buiten het internet niet zo snel zou hebben ontmoet. Aan de andere kant vind ik dat veel werk niet volledig kan worden ervaren. We kunnen geen volledige, meeslepende omgeving creëren wanneer mensen naar je werk kijken op kleine smartphone schermen. Videowerken worden bovendien vaak zonder geluid bekeken. Tijdens de residency deelden we onze video’s op IGTV, omdat de video’s die je daar upload net iets minder verkleind worden, maar IGTV betekent ook dat de kijker na 15 seconden word gevraagd of ze nog verder willen kijken, wat in eerste instantie de continuïteit onderbreekt en er daarnaast waarschijnlijk voor zorgt dat een groot gedeelte van het publiek überhaupt niet verder kijkt.

Can: Met het presenteren in een online-omgeving heb je in principe de mogelijkheid om een groter publiek te genereren voor je werk, maar sommige werken, vooral op het gebied van performance en architectuur, hebben absoluut een fysieke aanwezigheid nodig om het te ervaren zoals het is bedoeld. Ik ben vooral geïnteresseerd in het werken met bewegend beeld en geluid, dus voor mij is de online omgeving een plek waar ik me thuis voel.

Zijn jullie gedurende dit werkproces tot nieuwe inzichten gekomen die bruikbaar zijn voor toekomstige projecten?

Can: Ja enorm veel! Aangezien dit mijn eerste residency-ervaring is, waren er veel nieuwe obstakels en experimenten. Van het uitzoeken hoe te werken met green screen en motion tracking tot de snelste manier om onze eigen soundscapes te creëren, er waren veel technische dingen die we moesten leren tijdens deze zeer intensieve week. Er waren behoorlijk wat compromissen te sluiten, vooral vanwege de omvang van ons oorspronkelijke idee; de habitats bleken visueel heel anders dan ik me voorstelde en we hebben ook twee van de geplande habitat video’s vervangen door foto’s vanwege tijdgebrek. We hebben ook één van de video’s gepubliceerd waarbij we nog niet helemaal tevreden waren over de motion tracking… en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar juist door deze beperkingen leerden we te improviseren met wat we voorhanden hadden en iets te creëren waar we ons allebei mee verwant voelen. We leerden ook manieren om beter met elkaar samen te werken en konden open met elkaar spreken om het creatieve proces en onze eigen communicatieproblemen soepel te laten verlopen. Het was op zijn zachtst gezegd erg therapeutisch!

Lola: We hebben veel dingen geleerd! Allereerst hebben we veel geleerd over hoe we als team kunnen samenwerken en ook dat het soms beter is om elk op een ander deel van het project te focussen. Er waren veel dingen die we allebei of een van ons voor het eerst deden en we hebben veel van elkaar geleerd. De laatste keer dat ik videobewerking had gedaan, was jaren geleden, dus aan het begin van de week deed Can het meeste, evenals het geluidsontwerp, en later in de week kon ik veel actiever aan die processen meewerken. We wilden dat het werk onze individuele kwaliteiten en esthetische voorkeuren zou weerspiegelen en ik denk dat je deze in het werk terug kunt zien. Ik kijk er naar uit om samen aan een een nieuw project te beginnen zonder tijdslimiet en te zien wat daar uit zal komen.

Wat zijn jullie aankomende projecten?

Can: We willen graag samen blijven werken aan kortere film- en video projecten. Daarnaast wil ik doorgaan met Lola te ondersteunen bij haar eigen projecten, deze te documenteren en haar zoveel mogelijk te helpen. Ik heb ook een eigen filmproject dat ik momenteel aan het ontwikkelen ben en waarvan ik hoop dat ik binnenkort de productie kan starten.

Lola: Later in het jaar heb ik twee presentaties. Ik ga mijn werk ‘Who’s Afraid’ (2017) in een nieuwe vorm laten zien op FLAM, een performance festival in Amsterdam. Het zou eigenlijk in juni plaatsvinden, maar dat kon niet vanwege de Corona-maatregelen, nu is het gepland voor september. In oktober neem ik deel aan Social Aspects, georganiseerd door Derde Wal in Nijmegen, hiervoor ga ik werken aan een nieuw project met betrekking tot de openbare ruimte.

Voordat ik aan die projecten begin, wil ik samen met Can nog een videowerk maken, waarschijnlijk in juli. We hebben een idee rondom experimenten met filmische taal, narratief en abstractie. We zijn benieuwd hoe dat vorm gaat krijgen en zijn nog op zoek naar een plek of platform om het te presenteren.

[embedyt] https://www.youtube.com/embed?listType=playlist&list=PLByCB0LuZQls_FqsYU2I0Ca49fpT9uutB[/embedyt]

Bekijk ‘Habitats’ door Lola Bezemer & Can Oktik hier op vimeo.

Bekijk Lola’s werk hier en Can’s werk hier.